Πολλά φυτικά είδη επικονιάζονται από έντομα, και αυτή η σχέση με τα έντομα είναι γνωστή ως εντομοφιλία. Τα εντομόφιλα φυτά έχουν αναπτύξει μια σειρά σαγηνευτικών προσαρμογών για να δελεάσουν έντομα, όπως τα έντονα χρωματισμένα πέταλα, τα οσμηρά άνθη και το νόστιμο νέκταρ.

Τόσο τα έντομα, όσο και τα φυτά, επωφελούνται από τη σχέση επικονίασης. Τα έντομα διασφαλίζουν μια σημαντική πηγή τροφής, π.χ. το ανθικό νέκταρ, και τα φυτά επικονιάζονται από τα πασπαλισμένα με γύρη έντομα που μετακινούνται από άνθος σε άνθος. Η γύρη περιέχει τα αρσενικά σπερματικά κύτταρα ενός φυτού και εντοπίζεται στα αρσενικά όργανα του φυτού, τους στήμονες - ανθήρες. Όταν τα πασπαλισμένα με γύρη έντομα έρχονται σε επαφή με στίγμα, το θηλυκό τμήμα του άνθους, το άνθος επικονιάζεται. Η μεταφορά της γύρης από τα έντομα είναι μια ζωτικής σημασίας διαδικασία για πολλά φυτά, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο την αναπαραγωγή τους.

Η εντυπωσιακή ποικιλότητα των ανθικών χαρακτηριστικών αντανακλά τις προσαρμογές των ανθέων στις διάφορες ομάδες των επικονιαστών.

Γνώριζες ότι...

... Οι μέλισσες και οι βομβίνοι τρέφονται με γύρη και νέκταρ. Τα στοματικά τους μόρια σχηματίζουν "προβοσκίδα", η οποία ρουφά το νέκταρ από απόσταση. Προτιμούν φυτικά είδη της οικογένειας Lamiaceae όπως το θυμάρι, η μέντα και το φασκόμηλο, καθώς και φυτά της οικογένειας Scrophulariaceae, που όλα τους παρέχουν στα έντομα ανθικό χώρο να πιαστούν. Ακόμα, ορισμένα είδη άγριων μελισσών είναι προσαρμοσμένα για να τρέφονται σε άνθη με σχήμα καμπάνας, μέσα στα οποία βυθίζουν ολόκληρο το σώμα τους.

... Οι πεταλούδες είναι ικανές να απολαμβάνουν το νέκταρ από βαθιά άνθη, στα οποία οι μέλισσες ή οι συρφίδες είναι ανίκανες να το φτάσουν. Οι πεταλούδες προτιμούν κόκκινα, μπλε και κίτρινα άνθη, γι’ αυτό και τα ανθικά χρώματα των φυτών που επικονιάζονται από πεταλούδες είναι ελκυστικά. Επειδή οι πεταλούδες απαιτούν εύκολη προσγείωση, τα άνθη που είναι προσαρμοσμένα σε αυτές φέρουν πλατφόρμα προσγείωσης, είτε από το ίδιο το άνθος, είτε από ολόκληρη ταξιανθία (π.χ. άγριο καρότο). Τους αρέσουν, επίσης, άνθη της οικογένειας Lamiaceae, όπως η λεβάντα και το θυμάρι.

... Η επικονίαση με πεταρούδια (νυχτοπετάλουδα ή νυχτοπεταλούδες) αφορά κυρίως φυτά με κρεμαστά άνθη, τα οποία διαθέτουν νέκταρ σε βάθος μέχρι 20 εκατοστών, π.χ. η περικοκλάδα Calystegia sepium. Επειδή πετούν στο σκοτάδι, τα νυχτοπετάλουδα ελκύονται από τη γλυκιά μυρωδιά των λουλουδιών. Μερικά φυτά που επικονιάζονται από νυχτοπετάλουδα έχουν κλειστή την ανθική τους στεφάνη κατά τη διάρκεια της ημέρας και την ανοίγουν κατά τη διάρκεια της νύχτας, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα το ελκυστικό τους άρωμα.

... Οι συρφίδες, μύγες (δίπτερα) που μοιάζουν εντυπωσιακά με τις μέλισσες, επισκέπτονται γενικώς άνθη ανοιχτά σε σχήμα πινακίου (πιάτου), στα οποία βρίσκουν προσβάσιμη τροφή (νέκταρ και γύρη)∙ κάποια, πάντως, έχουν μακρύτερες προβοσκίδες, οι οποίες τους επιτρέπουν να φτάσουν το νέκταρ ακόμη και σε μεγάλο ανθικό βάθος, όπως συμβαίνει σε κάποια ανθικά μακριά σπιρούνια.

... Τα σκαθάρια υπήρξαν οι πρώτοι επικονιαστές στη γη. Τρέφονται κυρίως με γύρη, ενώ το νέκταρ είναι συχνά δύσκολο να καταναλωθεί από τα κοντά στοματικά τους μόρια. Ως εκ τούτου, συναντώνται σε άνθη πλούσια σε γύρη που είναι ταυτόχρονα εύκολα προσβάσιμα σε αυτά, π.χ. τριαντάφυλλα ή άγρια καρότα. Μερικά σκαθάρια αρέσκονται σε "πιο δύσοσμα" άνθη: αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένα άνθη που επικονιάζονται από σκαθάρια εκπέμπουν μια διαφορετική, μερικές φορές λιγότερο φρουτώδη, μυρωδιά. Επιπλέον, τα σκαθάρια χρησιμοποιούν τα άνθη για να λιαστούν, να κοιμηθούν ή να ζευγαρώσουν.